"ทำดีเพื่อพ่อ สานก่อครูจูหลิง ปงกันมูล" กรุงเทพ-เชียงราย

[dul]

สรุปทริปโครงการ"ทำดีเพื่อพ่อ สานก่อครูจูหลิง ปงกันมูล" 10-16 มกราคม 2553 ปั่นจักรยานมาราธอน กรุงเทพ -เชียงราย 999 กม.

สำหรับการดำเนินงานโดยรวม ถือว่าสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี สำหรับการจัดงานครั้งแรก จึงทำให้ตลอดการปั่นจักรยาน 7 วัน (บางครั้ง ปั่นทั้งกลางวัน กลางคืน) ได้กลายเป็นสีสันของกิจกรรมในครั้งนี้ไป ซึ่งรูปภาพและรายละเอียดทั้งหมด ผมและสมาชิก พี่น้องที่ได้ร่วมทริปนี้ด้วยกัน จะทยอยกันมาเอาให้ท่านได้ชมกัน ต่อไป ขณะนี้เวลา 01.34 น. เพิ่งกลับมาถึงบ้าน ที่ กทม.ครับ

หมายเหตุ:
สำหรับโครงการนี้ต้อง....

-ขอขอบคุณผู้สนับสนุนทุกท่าน โดยเฉพาะกลุ่มผู้ค้า ที่ตลาดนัดจตุจักร2 มีนบุรี ที่คอยส่งปัจจัย และความห่วงใยให้กับทุกคน (โดยเฉพาะบังกิ๊ฟ และเพื่อน ที่เป็นตัวแทนกลุ่มพ่อค้า แม่ขาย คอยส่ง และรับกลับอย่างปลอดภัย)

-ขอขอบคุณเพื่อนๆ ชาวเสือทุกท่าน ที่มาร่วมส่ง โดยเฉพาะบังกิ๊ฟและครอบครัว ซึ่งอาสาเป็นตัวแทนชมรมคนชานเมือง เดินทางไปเป็นหัวขบวน ลากทีมนักปั่นข้ามจังหวัด จาก จ.พิจิตร - จ.อุตรดิตฐ์

-ขอขอบคุณเพื่อนชาวเสือที่ร่วมปั่นทุกท่าน ที่ช่วยทำให้การปั่นครั้งนี้ไม่เงียบเหงา โดยเฉพาะ คุณลุงเปี๊ยก จาก จ.ลำพูน ที่คอยสร้างสีสันให้ทุกคนได้ดีมาก

-ขอขอบคุณผู้ให้การต้อนรับ ทุกจุด และทุกหน่อยงาน โดยเฉพาะเด็กนักเรียน และชาวบ้าน จาก อ.ดอยหลวง ที่ร่วมปั่นกับเรา กว่า 15 กม. ก่อนถึงจุดหมาย ดูแล้ว ช่างอบอุ่นเหลือเกิน นักปั่นหายเหนื่อยทันที ยกเว้น เด็กๆ ที่บอกว่า ฮือๆ ....หนูไม่ไหวแล้วนะ 5555 บังเอิญอยากปั่นให้ทัน ทีมนักปั่น นะเลยเหนื่อยหน่อย ต้องขอโทษด้วย นะหนูน้อย...

(เขียนเสร็จแล้ว เออเร่อร์ ...เหนื่อยๆนิดหน่อย สักครู่จะมาอัพเดทให้ครับ)

เริ่มทยอยรูปบางส่วน ครับ

แผ่นปิดหลังนักปั่น



รายละเอียดเกี่ยวกับครูจูหลิง ปงกันมูล ซึ่งนำกลับมาจาก หอศิลป์ครูจูหลิง ปงกันมูล จ.เชียงราย



ตอนนี้จะเริ่มปล่อยภาพหลุดออกมาทีละน้อยๆ ตั้งแต่วันแรก จน ถึงวันกลับครับผม / บังดุล

พิเศษ*
-ขอบคุณประธานศรรัก แลพี่ศักดิ์ ชมรมจักรยาน คนชานเมือง สำหรับความเมตตา ที่ ประธานอุตส่า นำ สเตมป์ รถอันใหม่มาให้ ด้วยความเป็นห่วง และพี่ศักดิ์ ที่ถอดแป้นเหยียบ ของตัวเองให้ผมได้ใช้ทันที เพราะขณะนั้น ผมเริ่มปวดเท้า เนื่องจากรองเท้ากำลังจะกัด เท้า ซึ่งถือว่า จะช่วยได้มากหากรองเท้าคู่ใหม่นี้กัด ผมคงแย่แน่ ดังนั้นผมต้องขอบคุณ ทั้งสองท่าน มา ณ โอกาสนี้ด้วย



การเดินทางวันที่หนึ่ง (10 มกราคม 2553) เริ่มต้น ณ ตลาดจตุจักร2 มีนบุรี ในเวลา 08.00น. (สายกว่ากำหนด ครึ้งชั่วโมง)
มีสมาชิกร่วมปั่น กว่า 100 ชีวิต รวมทั้ง ที่มาส่งด้วย สำหรับนักปั่น มีหลายวัน ตั้งแต่เด็ก อายุ 16ปี (น้องป๋อง) มันห้าว และเฮ้วๆ เหลือเกิน ออกตัวอย่างแรง ...อิๆ อีกวันหมด 555...ส่วนอีกท่านคือ คุณลุงเปี๊ยก (วัย กะเตาะ 70 กว่าๆ)ซึ่งเดินทางมาจากจังหวัด ลำพูน พร้อมเพื่อนๆ จาก จ.เชียงใหม่อีก 1 ท่าน ร่วมสร้างสีสัน ด้วยการปั่น 20 กม./ชม. ด้วย สโลแกนด์ ไกลไม่กลัว แต่กลัวเร็ว

การเดินทางเริ่มต้น ไปตาม เส้นทางวังน้อย จ.อยุธยา สู่จ.สิงห์บุรี ในเวลา 18.30 น. โดยประมาณ ซึ่งมีกลุ่ชาวบ้าน และนักปั่นใกล้เคียงร่วมรับ และ แจม อยู่ตลอดเส้นทาง การเดินทาง ในวันแรก เต็มไปด้วยความ สนุกสนาน และเหน็ดเหนื่อย โดยเฉพาะขาอ่อน และ ขาโจ๋ รวมถึง บ้า หอบฟางอย่างผม(สัมภาระ เยอะกว่าใครเค้า) ส่วนขาแรง ก็ยังคงเก็บแรง และอาการต่อไป ด้วยประการณ์ ที่โชกโชน ส่วน บรรยากาศบางส่วนเป็นอย่างที่เห็นครับ....

(รูปไม่ค่อยเรียงลำดับสักเท่าไหร่...ต้องขออภัยด้วยครับ)

[dul]

รับพรก่อนออกเดินทางต่อ ในช่วงที่2 ครับ...





เตรียมติดตามต่อวัน การเดินทาง วัน ที่สองครับ (11 มกราคม 2553)...

[dul]

คั่นรายการ กับบางช่วงของผู้ที่แวะมาให้กำลังใจ ครับ :


nakzooh "เข้ามาทักทายก่อนนอน เพราะยังเพลีย อยู่นิดหน่อย...พรุ่งนี้เช้า จะมาเล่าให้ฟัง ว่า การเดินทางวันที่สองนั้นแต่ละคน เป็นอย่างไรบ้าง จะแกร่งเหมใอนเดิม หรือ ง่อย รับประทาน ซะแล้ว กับ ระยะทาง กว่า 220 กม.....แล้วเจอกันครับ คืนนี้ Goodnight krab." 18 ม.ค. 2010, 23:12

khajitjang "อยากไปมั้ง
ท่าจะมัน สุดยอดเลย" 18 ม.ค. 2010, 23:17

หมู Civilman "รูปมันใหญ่เกินไปน้องดุล เอาขนาด800*600ก็พอ แล้วใครเป็นใครกันบ้างบอกชื่อเสียงเรียงนามกันหน่อย
เรื่องระหว่างการปั่น หรือว่าตอนพักแรม เล่าให้ฟังบ้างซิ มีเหตุการณ์แบบไม่คาดคิดบ้างหรือเปล่า อยากฟัง" 19 ม.ค. 2010, 07:57

หมู Civilman "แล้วที่ว่าสัมภาระเยอะเป็นบ้าหอบฟาง ทำไมไม่เอาใส่รถบริการไป จะบรรทุกไปทำไมให้มันหนักรถ" 19 ม.ค. 2010, 07:59 (เป็นการเตรียมตัว เพื่อเรียนรู้ทักษะ และปัญหา ก่อนการเดินทางไกล คนเดียวครับ)

[dul]

การเดินทางในวันที่สอง(11 มกราคม 2553) ระยะทาง กว่า 220 กม.(รวมเส้นทางที่หลงด้วยนิดหน่อย) เริ่มจาก บ้านไผ่ดำ จ.สิงห์บุรี ถึง อ.สามง่าม จ.พิจิตร โดยในช่วงเช้า ท่านนายก อบต. มาอวยพรให้ นักปั่นทุกท่านโชคดี จากนั้น ในเวลา 07.00 น.(อากาศดีมาก หมอกจัด ข้างทางเต็มไปด้วย ท้องนาสีเขียว ชอุ่ม โอโซนมีมากพอให้นักปั่นได้ฟอกปอดกันเต็มที่)

สำหรับการเดินทางในช่วงนี้ถือว่าโหดมาก เพราะอากาศในช่วงกลางวันร้อนมาก แถมเส้นทางไกล อีกทั้งต้องทำเวลาด้วย จึงทำให้ ขาอ่อน ขาแรง ล้าไปตามๆกัน ส่วนผมนั้น เริ่มออก อาการท้องเสีย และเพลียมากเพราะไม่คุ้นกับการกินอยู่ แต่ยังไงก็ต้องสู้สุดๆ ในที่สุดเราก็เดินทางมาถึง จ.นครสวรรค์ (ด้วยสภาพที่ล้ามากๆ )เพื่อทานมื้อกลางวัน+เย็น ที่ภัตรคารเล่งหงษ์ ซึ่งทางเทศบาลเมือง เลี้ยงดูอย่างดี แต่ด้วยระยะทาง อีกกว่า 90 กม. กว่าจะถึงที่พัก อ.สามง่าม แต่เวลาขณะนั้น 15.30 น. แล้ว ใกล้มืด ทีมนักปั่นจึงไม่มีเวลาพักมากนัก ทุกคนจึงทานเต็มที่ เพื่อเตรียม ซัดยาว 90 กม. ก่อนค่ำ จนทำให้ขาอ่อน มือใหม่ ต้องขอโบก รถ 10ล้อ ไปรอตรงปลาทางบ้าง (ต้องขอบคุณ คุพี่ 10ล้อด้วยน้ำใจงดงามมากๆ)

และ เมื่อส่งขาอ่อนขึ้นรถกันหมดแล้ว ขาแรงจึงซัดกันเต็มๆ ยาวๆ 30-45 กม./ชม. ตลอดระยะทางกว่า 30 กม. เพื่อหนีความมืด(ในต่างจังหวัดนั้น จะมืดแทบไม่เห็นเส้นขอบถนนเลย) จึงต้องพยายามไม่ให้หลุดจากกัน แล้วใส่กันเต็มแรง (ค่อนข้าง อตร. และเสียว แต่มันส์สุดๆ ผลัดกันขึ้นลาก ตลอด เหนื่อยก็เปลี่ยนคนทันที ยิ่งค่ำยิ่งมีแรงฮึด) ตลอดการสปีดนี้ สำหรับพี่เทพฯ จากภูเก็ต ที่ปั่นแบบทัวริ่ง 25-28 มาตลอด พอใกล้คำเท่านั้นแหละ ผลัดกับป๋าเกียรติ ลากยาว 35 -40 ตลอด นานๆ จะปล่อยให้ผม หรือท่านอื่นๆทำหน้าที่บ้าง

และในที่สุดเราก็มาถึงจุดนัดพบ สภอ. สามง่าม จ.พิจิตร ในเวลา 20.00น.โดยประมาณ (ตรงจุดนี้ทีมผู้จัด มีปัญหาเรื่องที่พัก เนื่องจากทางโรงพักไม่อนุญาติให้พัก ...สงสัยคงเห็นว่ายังไม่ได้ทำผิด อะไรมั้ง...อิๆ เลยสรุปกันว่า ไปนอนวัดใกล้ๆก่อน โดยที่ อ.พล ได้ไปประสานไว้ในขณะที่ ทีมผู้จัดกำลังมีปัญหา ...โดยที่นักปั่นร่วมบริจาคเป็น ค่า น้ำ ค่าไฟให้ทางวัด รวบรวมแล้วได้ยอดเงิน 1020 บาท ผมนับเอง)

ในที่สุดเราก็ได้ที่พักเรียบร้อย จากนั้นกองเสบียง ก็ตามมาถึงพร้อมกับ ข้าวผัด -กระเพราไก่ไข่ดาว ทานกันเต็มที่ ก่อนแยกย้ายกันพักผ่อน ส่วนผมนอนเต้นท์ ที่เตรียมไปตลอดครับ จบช่วงที่สอง.....

หมายเหตุ*
ตลอดเส้นทางจะแวะพัก และรับเสบียง ตามหน่วยงาน จากภาครัฐ เช่น อบต. ,ทสม. ที่รับผิดชอบแต่ละพื้นที่ ต้องขอบคุณ มา ณ โอกาสนี้ด้วย ครับ




การเดินทางในวันนี้สำหรับช่วงเช้า นักปั่นทุกท่าน ยังมีเรี่ยวแรงดีอยู่ แม้แดดจะร้อนมาก็ตามที แต่ช่วงบ่าย บางคนเริ่มออกอาการล้า และตะคริวกิน บ้างแล้ว โดยเฉพาะขาแรงในวันแรก และทีมหัวลากบางคน เช่น น้องน็อต ที่แรงจัด ทำหน้าที่ทั้งช่างประประจำทริปนี้ และเป็นหัวลากด้วย เนื่องจากเคยทำงานอยู่ร้านจักรยาน ที่มีชื่อเสียงมาหลายแห่ง และทำหน้าที่ได้ดีมาก และได้ข่าวว่ากำลังจะเปิดร้านของตัวเอง ยังไง ขอเชิญ และติดต่อน็อตได้เลย เพราะทำงานได้ดีมาก ซ่อมได้ทุกอย่าง ยกเว้นขาตัวเอง เพราะทำหน้าที่ ช่วยคันอื่น ทั้งผลัก ทั้งดัน ซะจนตัวเองเป็น ตะคริว และฝืน ร่างกายจนปิดทริปได้ ต้องขอบคุณแทน เพื่อนๆ ด้วยครับ

หมายเหตุ*
รูปส่วนใหญ่นี้ ป๋าเกียรติ เป็นผู้ถ่ายครับ





พักทานมื้อเที่ยง +เช้า ก่อนนะ แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังช่วงที่ สาม ต่อไป

[dul]

คั่นรายการอีกยก

หมู Civilman "คราวนี้ภาพแหล่มเลย" 19 ม.ค. 2010, 11:58


หมู Civilman " เอาอีกๆๆๆๆ" 19 ม.ค. 2010, 11:58

[dul]

บันทึการเดินทางในวันที่สาม (12 มกราคม 2553) ระยะทาง 188 กม.

(จาก อ.สามง่าม -จ.อุตรดิตฐ์) สำหรับวันนี้ ทีเด็ดอยู่ที่การ ลาก และเกาะติดหนึบ กับหัว ลาก 2500 CC. ซึ่งส่งมาโดยชมรมจักรยานฅนชานเมือง หนองจอก กทม. พลขับคือ บังกิ๊ฟและครอบครัว ซึ่งอาสา ลากข้ามจังหวัด จาก อ.วัดโบสถ์ พิษณุโลก - จ.อุตรดิตฐ์ กว่า 80 กม. ที่ความเร็ว 30 -40 กม./ชม. การเดินทางในวันที่สามนี้ หลายท่านเริ่มออกอาการ ล้า และรู้ตัวเองดี ดังนั้นบางท่าน ที่รู้ตัว จึงไม่ต้องการให้ตนเองเป็น ภาระ หรือสร้างความลำบากให้ทีมนักปั่น คนอื่น จึงทำการปั่นล่วงหน้าไปก่อน และงด รับบริการในแต่ละจุด โดยเลือกที่จะดูแลตัวเอง ทุกอย่าง เพื่อให้ บรรลุภาระกิจ ของทีม นั่นคือ คุณลุง เปี๊ยก จาก จ.ลำพูน ด้วยวัย 70กว่าๆ ที่เกษียร มาด้วย ดีกรีของ เสืออากาศที่แบกมาเต็มบ่า จึงไม่ยอมแพ้ ต่ออุปสรรคใดๆ ประมาณว่า วิธีการอาจแตกต่างกัน แต่เป้าหมายไม่เคยเปลี่ยน เพราะคุณลุกเปี๊ยก เก่งมาก ทั้งการปั่น 18- 25 กม./ชม. แต่ไปถึงที่หมายตลอด ครับ

เมื่อเข้าสู่วันที่สาม ของการปั่น หลายท่านเริ่มหมด หลายท่านเริ่มฟื้น หลายท่านเริ่มเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของร่างกาย บางคนบอกยุบ บางคนบอกฟิต สำหรับผม การปั่นช่วงที่สามนี้ ทั้งอาศัยแรงดูดจากรถยนต์ และอาศัยแรงดูดจาก รถ 10ล้อ ทั้งช่วงขึ้นเขา และลงเขาเกาะติดหนึบ ไม่ปล่อย ซัดไปเต็มเหนี่ยว 60.7 กม./ชม. ลากยาว ก่อนบอกลา และขอบคุณผู้ลาก เพราะผมเพลีย มากเนื่องจากเป็นคนที่ทานอาหารไม่ค่อยได้ ท้องเสีย อย่างหนัก ตลอด 3 วัน ทั้งเกลือแร่ และยาระงับ ฆ่าเชื้อ ก็ยังไม่ฟื้น เหลืออีกประมาณ 50 กม.จึงต้องเปลี่ยนมาทำหน้าที่เป็นตากล้อง (รู้สึกเสียดายมาก แต่ทีมงานเห็นว่า จะเป็นอันตราย จึงเสนอให้ขึ้นรถบริการ ฮือๆๆ) แต่เมื่อนั่งรถบริการแล้ว เห็นอาการของเพื่อนๆนักปั่น ที่ไม่ยอมแพ้ต่อ ภูเขา แต่ละลูก ทำให้ผมรู้สึกเสียดายโอกาสนั้นมาก จึงตั้งใจว่า ช่วงต่อไป ไม่ว่าอุปสรรคคืออะไร ผมจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ....และน่าเห็นใจ มือใหม่บางท่าน มีความตั้งใจสูง แต่ขาดความรอบคอบ นั่นคือ การเอาเชือกมาผูก กับรถจักรยานของตนแล้ว ให้รถยนต์ลาก ผลสุดท้าย เป็นอย่างที่ทุกท่านกำลังคิด คือ ล้ม ระเนระนาด เทกระจาดกลางถนน ได้ไปหลายแผล นั่นคือ นายหรั่ง เจ้าของรถจักรยานช็อปเปอร์ ที่อยากฝากเตือนว่า ไม่ควรทำอย่างยิ่งครับ

ถือได้ว่าวันนี้ ใครเหนียว ก็เกาะติดยาวครับ แต่สำหรับบางท่านที่เลือกปั่นแบบ ทัวร์ริ่ง ก็ทยอยกันมาถึงจุดหมายทุกคน อย่างปลอดภัย แถมก่อนนอน บางท่านก็นั่งโม้อย่างออกรสชาด บางท่านก็ออกสำรวจ ตลาดโต้รุ่ง และเที่ยวงานพระยาพิชัยดาบหัก งานประจำปีของจังหวัดอุตรดิตฐ์



จะสังเกตุได้ว่า การลากยาวข้ามจังหวัดขนาดนี้ ทำให้หลายท่าน ยอมสละเรือ เอ้ย...รถไปบางส่วน แต่ก็ห่างกันไม่มากแล้ว เพราะส่วนมากเริ่มไม่เกาะรถตอนปากทางเข้าเมือง อุตรดิตฐ์นี่เอง



ปิดท้ายช่วงที่สามด้วยภาพรวม และตากล้อง อาวุโส นั่นคือป๋าเกียรติ ซึ่งเก็บภาพ ได้เกือบทุกช็อต



เจอกันใช่วงที่สี่ อีกสักครู่ครับ.....

[dul]

บันทึกการเดินทางช่วงที่4 (วันที่ 13 มกราคม 2553) ระยะทางกว่า 119 กม.

จากโรงเรียนบ้านท่าอิฐ จ.อุตรดิตฐ์ - สวนสาธารณเฉลิมพระเกียรติ ร.9 จังหวัดแพร่ .....จุดเด่นของช่วงนี้คือการฝ่าความสูงชันของภูเขา 2 ลูกนั่นคือ เขาพึง และภูเขาก่อนเข้าเด่นชัย ในระดับความเฉียง 45 องศา ระยะทางกว่า 5 กม. ทำเอานักปั่นแต่ละท่านถึงกับต้องขอตัวช่วย ไม่ว่าจะเปน 10ล้อ หรือกระบะ แต่บางท่านไม่เปิดโอกาสได้พิสูจน์ความแกร่ง และสูงชัน ปั่นสุดชีวิต ถึงขนาดต้องตะโกนให้กำลังใจกันตลอด โดยเฉพาะผม กับพี่ยุทธ (พี่ยุทธเสือหมอบ ของผมเสือภูเขา + สัมภาระ) เจอเขาพึงเข้าไปแทบ จอดรถแล้วลงเดิน(กลับ ฮาๆๆ)

แน่นอนครับเมื่อขึ้นมาสูงมากถึงยอด ก็ย่อมไหล ลงสู่ก้น หรือตีนเขาอีกฝั่งอย่าเร็วเช่นกัน มันส์สุดๆ ตอนนี้ได้เวลาระบายความอึดอัดแล้ว คร้าบบบบบบบบ ไปโลด ยะฮู้ๆๆๆ ...ขนาดกลุ่มรถมอ,ไซค์ทางไกล ขับผ่าน ยังแอบอิจฉาพวกเรา (รึป่าว หว่า) โบกมือทักทาย กันบนยอดเขา อย่างมันครับ ประมาณว่าว่า ขึ้นเขาลูกนี้ ลงเขาลูกโน้น ยังกะกำลังดูหนัง อินเดีย ยังไง ยังงั้น ครับ. สำหรับช่วงนี้ผมคิดว่าเหล่านักปั่นแต่ละคนต้องมีความสุขมากๆ แน่ โดยเฉพาะกลุ่ที่ร่วมพิชิตยอดเขาด้วยกัน นะ....เอาดูภาพกันเลย



เมื่อเดินทางมาถึง จ.แพร่ ก็มีการขับรถรอบๆ เมืองสักเล็กน้อย เพื่อเป็นการประชาสัมพันธ์โครงการ จึงทำให้รถบางคันเกิดเกี่ยวกัน ล้ม ซึ่งผมเองก็เจ็บตัวเล็กน้อย เพราะปั่นตามหลังมาติดๆ และกำลังดื่มน้ำพอดี จึงไม่มีโอกาสป้องกันกตัว เบรคทัน แต่ล้มทั้งยืน เพราะถอดกิ๊ฟรองเท้าไม่ทัน ครับ

สำหรับที่ แพร่ เรามาพักกันสวนสาธารณะ ร.9 บรรยากาศแบบสบายๆครับ แต่ความจริงที่จังหวัดแพร่ มีที่เที่ยวน่าสนใจหลายแห่ง เช่น แพะเมืองผี เป็นต้น ซึ่งห่างจากจุดพัก ประมาณ 15 กม. และมีบางท่าน ไปเที่ยวมาแล้วด้วย...

ปิดท้ายการเดินทางช่วงที่สี่ ด้วยบรรยากาศ การปั่นจักรยาน ชมเมืองแพร่ ครับ



หมายเหตุ*
หลังเสร็จภาระกิจในวันนั้น ผมเลยชวนป๋าเกียรติและเพื่อน นักปั่น ออกไป ปั่นเล่น ชมเมือง และหาของกิน เล็กน้อยๆ เพื่อเป็นการผ่อนคลาย อีกทั้งผมเองท้องเสียมาหลายวัน จึงต้องหาอาหาร ที่ อิ่มท้องสักหน่อย เช่นข้าวเหนียว ฮาๆๆ

พร้อมกับนั่งโม้ กันเรื่อยเปื่อย มีสาระมั่ง ไม่มีสาระมั่ง ..... จากนั้นเมื่ออิ่มท้อง กันแล้ว ป๋าก็นำ ซิ่ง เขาเมืองกลับที่พัก เพื่อทำการพักผ่อน ต่อไปครับ .


แล้วเจอกันในช่วงที่ห้า ของการเดินทาง อีกสักครู่ครับ

[dul]

บันทึกการเดินทางช่วงที่ห้า (14 มกราคม 2553) ระยะทางกว่า 180 กม. จาก สวน ร.9 จ.แพร่ - วัดศรีบุญเรือง จ.เชียงราย

การเดินทางในช่วงนี้นี้ถือว่า ค่อนข้างเหนื่อย อีกช่วงหนึ่ง เพราะนักปั่นหลายท่าน ไม่ได้ไปตามเส้นทางที่กำหนดไว้ (เนื่องจากต้องหลายท่านต้องการไปชม ความสวยงามของ แก่งเสือเต้น)

หมายเหตุ*
แก่งเสือเต้น อยู่ที่ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเล ประมาณ 4300 เมตร ดังนั้นหูจะอื้อ เล็กน้อย และทำให้หายใจไม่ค่อยสะดวก ผมจึงต้องเคี้ยว ลูกพุทธา ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นมานิดนึง

ผมก็เช่นกัน นั่นก็หมายความว่า หากปั่นออกนอกเส้นทางที่กำหนดไว้ เราต้องอดอาหาร ที่ที่มบริการได้เตรียมไว้ ซึ่งทุกคนเห็น พ้องว่า โอเค...วันนี้ เราจะหนี่เที่ยว เข้าแก่งเสือเต้น ดีกว่า ....บรรยากาศในแก่งเสือเต้น สำหรับจักรยานแล้ว ค่อข้างโหด เพราะขึ้นเขาเกือบตลอด และเส้นทางไม่เรียบ เพราะฉะนั้นการปั่นจะเหนื่อยมาก โดยเฉพาะขากลับ เพราะต้องปั่น ไปยังจุดพัก อีกกว่า 100 กม. แต่เมื่อเข้ามาที่แก่งแล้ว บรรยากาศดีครับ มีขี้ช้าง และพบพราน เดินแบกปืนพร้อม หมาล่าสัตว์ เต็มไปหมด ซึ่งเป็นเรื่องปกติของที่นี่ ......แต่ผมและทีมงานนักปั่นเริ่มกังวล เนื่องจากใกล้มืดแล้ว และระยะทางอีกไกล รวมทั้งหิว และอ่อนล้ามากๆ จึงเกรงว่า หากยังไม่หลุดออกจาก ป่าก่อนค่ำ คงได้เจอช้างไล่ขวิด แน่ๆ

ในวันนี้ป๋าเกียรติ และหลายท่านอ่อนล้ามาก เพราะไม่ได้ทาน อาหารมื้อกลางวัน ...ป๋า บอกว่าไม่เป็นไร "ผม ทหารพรานเก่า เดี๋ยวไปหาของกินกัน ว่าแล้วก็เจอ พุทธา มะขาม และต้นอะไรไม่รู้ ลูกดก ป๋าบอกทานได้ รสหวาน สรรพคุณเป็นยา" ว่าแล้วเราก็ได้ทานผลไม่ป่ากันแบบ ชื่นอุรา ครับ

หลังออกมาจากป่าได้แล้ว มาพบกับอีกชุดนึง ที่ล่วงหน้ามาก่อน ...แอบแซว คุณลุง ปี๊ยกว่า "เฮ้ย...เมื่อกี้ ในแก่งเสือเต้น แม่....ง กว่าจะออกมาได้ พอ กรู...จะฉี่ หาไ.....ไม่เจอเลย ..ก็มันเต้น ซะขนาดนั้น ใครจะไปหาเจอ" ต้องขอบคุณ ลุงเปี๊ยกสำหรับอาหารมื้อนี้ด้วย ส่วนป๋าเกียรติ ก็ได้ทานมื้อเช้า ในเวลาเย็น โดยการขอข้าวเหนียว ร้านค้า ที่แวะพัก (เจ้าของร้านใจดีครับ ยกข้าวเหนียวจานใหญ่ พร้อมไก่ชิ้นโต มาให้) ผม ป๋า และอีกหลายท่านเลยได้รองท้อง กันตอนนี้แหละ....เอ้าดูภาพกันก่อน


มาชมบางช่วงของบรรยากาศขณะอยู่ในเขตอุทธยานแห่งชาติแก่งเสือเต้น




ช่วงที่ห้านี้รูปเยอะมาก เพราะมีโอกาสเที่ยวโดยเฉพาะ 555


ช่วงท้ายนี้ เริ่มออกมาจากป่า เขาได้แล้ว แต่เส้นทางยังต้องไปอีกไกล....ตรงจุดนี้เป็นอีกช่วงนึงที่ มีโอกาสได้ใส่แรงกันเต็มๆ 35-40 กม./ชม. ด้วยเหตุผลเดิมครับ ใกล้มืดแล้ว แต่ยังมีอีกหลาน เนินที่ต้องผ่าน และจุดท่องเที่ยว เช่นกว้านพะเยา แต่ไม่ได้แวะ ...คิดอย่าเดียวต้องไปให้ถึง อ.แม่ใจ จ.เชียงรายให้เร็วที่สุด สำหรับช่วงนี้ป๋า กับพี่เทพ ทำหน้าที่เป็นหัวลาก สลับกัน ส่วนผม ปิดท้ายคอยส่งไฟ ให้หัวลาก โดยยึดแนวเส้น ขอบถนน เป็นหลัก เพราะเส้นทางมืดมากๆ ...



.....และในจุดพักผ่อนช่วงที่ห้า ณ อ.แม่ใจ นี่เอง ที่ทำให้ทีมนักปั่นได้อิ่มท้อง ด้วยอาหารเลิศรส และการต้อนรับที่อบอุ่น จากทีมงาน เครือข่าย ทสม.


สำหรับตอนค่ำต้องขอบคุณ ทีมงานบริการ คุณสายบัว ที่ขับรถยนต์ตามมา สมทบ และช่วยส่องสว่างให้ตลอด กว่า 25 กม. ทำให้นักปั่นเริ่ม อัดสปีดกันอย่างเต็มที่อีกรอบ ครับ ขอบคุณมา ณ โอกาสนี้ด้วย

ขอบคุณที่ติดตาม...เจอกันให่กับบันทึกการเดินทาง ช่วงที่หก ครับ

[dul]

บันทึการเดินทางช่วงที่หก (15 มกราคม 2553) ระยะทาง ประมาณ 70 กม

จาก อ.แม่ใจ - รีสอร์ท บ้านปางริมกรณ์ จ.เชียงราย

เส้นทางช่วงที่หกค่อนข้างปันกันแบบสบายๆ หวานเย็นๆ เน้นเที่ยว และประชาสัมพันธ์กิจกรรม ,หน่วยงานที่ให้การต้อนรับ เช่น อบต.พาน, ทสม., และแหล่งท่องเที่ยว ต่าง เพื่อรณรงค์ การท่องเที่ยวในท้องถิ่น เป็นต้น

เนื่องจากที่นี่มีแหล่งท่องเที่ยวเยอะ เช่น วัดร่องขุ่น(วัดซึ่ง อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ได้ก่อสร้างไว้ ) สวยงามมากครับ รวมถึงแหล่งท่องเที่เชิงธรรมชาติ ทั้งภูเขา น้ำตก

ส่วนผมได้แวะซื้อ ข้าวหลาม ที่จุดวางขายนักท่องเที่ยว เหมารวมทุกรส เพราะเป็นคนที่ทานอาหาร ยาก แต่ค่อนข้างผิดหวังใรสชาด ขอแนะนำว่ากลุ่มผู้ค้า ต้องปรับปรุงคุณภาพเลย ครับ เพราะหากจะหากินกับนักท่องเที่ยวผมคิดว่า เกิดยากครับ ไม่อร่อยเลย แต่ต้องทานประทังความหิวต่อไป..

สำหรับจุดพักผ่อน บ้านปางริมกรณ์ บรรยากาศ ด้านหน้าติดถนนขนาดเล็ก รถไม่เยอะ ด้านหลังติดลำห้วย กันเป็นฝายทดน้ำขนาดเล็ก พอให้ให้ได้ยินเสียงน้ำตก (สำหรับผมเลือกกางเต้นท์นอนใกล้น้ำตกครับ บรรยากาศดีมาก แต่บางท่านเลือกนอน โฮมสเตย์) ซึ่งทางผู้ต้อนรับจัดเตรียมไว้ สะดวก สบายดีมาก ราคา เพียง 299. บาท สำหรับนักท่องเที่ยวทั่วไปครับ แต่นักปั่น ทีมนี้ ฟรี...ครับ

กลางคืนมีคอนเสิร์ต คุณหมู ซึงจัดเตรียมไป แต่สำหรับผมเลือกนอนเร็วหน่อย เพราะท้องเสีย และอากาศเย็นมาก สำหรับผม ดังนั้นจึงขอตัวกระโดดเข้าเต้นท์ นอนฟังเสียงน้ำตก จนหลับ....



บรรยากาศบางช่วง ณ วัดร่องขุ่น


บรรยากาศที่วัดร่องขุ่น และจุดพักผ่อน ณ บ้านปางริมกรณ์ โฮมสเตย์


บรรยากาศในยามเช้า ก่อนการเดินทางสู่ช่วงที่เจ็ด.....


อีกสักครู่ จะตามด้วยช่วงสุดท้ายของการเดินทาง ณ จุดหมายคือ โรงเรียน และบ้านครูจูหลิง ปงกันมูล ...ชาวบ้าน ,เด็กนักเรียนมาต้อนรับ และร่วมปั่นไปด้วยกันกว่า 20 กม. อบอุ่นมาก....อีกสักครู่เจอกันครับ....

[dul]

บันทึกการเดินทางช่วงที่เจ็ด (16 มกราคม 2553) ระยะทาง 100 กม.

โดยประมาณ จาก บ้านปางริมกรณ์ - โรงเรียนอนุบาลดอยหลวง ต.ปงน้อย อ.ดอยหลวง จ.เชียงราย ณ บ้านเกิดของครูจูหลิง ปงกันมูล

และแล้วการเดินทางก็มาถึงช่วงสุดท้าย ของการปั่นมาราธอน 999 กม. กรุงเทพฯ -เชียงราย (แต่สำหรับระยะทางจริง ผมตรวจสอบดูแล้ว บางท่าน 1พันกว่า แต่บางท่านไม่ถึง 999 กม.เช่นผม เพราะมีบางช่วงที่ปั่นไม่จบ เพราะท้องเสีย เช่นช่วงที่สาม ระยะทางหายไปกว่า 60 กม. แถมบางครั้ง ไมล์หลวม จึงไม่ได้เก็บระยะทางไว้) แต่ที่แน่ๆ ค่าเฉลี่ย เออเร่อร์ทุกคน เพราะ ระยะทางไกลเกิน

สำหรับช่วงสุดท้ายนี้การปั่นค่อนข้างสบาย เพราะอยู่ในตัว จ.เชียงรายแล้ว การเดินทางจึงเริ่มต้น ตอน 07.00 น.(ส่ายไปนิดหน่อย เพราะบางท่าน เพิ่งตื่น เนื่องจากหลับสบาย)

เริ่มต้นจากปั่นออกมาจาที่พัก อีก 14 กม. และมุ่งหน้าสู่ตัว จ.เชียงราย เพื่อไปสมทบ กับนักปั่นท้องถิ่น ที่มาต้อนรับ ....จากนั้นก็มุ่งหน้า สู่โรงเรียนอนุบาลดอยหลวง และแวะทักทายตามจุดต่างๆ ที่หน่วยงานท้องถิ่นมาร่วมต้อนรับ...อาหารการกินเพียบ
ส่วนผมก็ต้องพึ่งข้าวเหนียวไก่ย่าง เพราะมีเยงอย่างเดียว ที่ผมทานแล้ว ไม่ท้องเสียครับผม

จุดเด่นของช่วงสุดท้ายนี้คือ การที่ชาวบ้าน และเด็กนักเรียนมาร่วม ปั่นไปด้วยกันอย่างอบอุ่น นี่แหละ



เริ่มเข้าใกล้เป้าหมายเข้าไป ทีละนิดๆ หละ




เด็กๆเริมเยอะขึ้นเรื่อยๆ ในภาพจะมีคุณพ่อครูจูหลิง มาร่วมปั่นด้วย ลองสัเกตุดูนะ


รูปเยอะจริงๆ อัพกันเมื่อยมือเลย คร้บบบบ


มาถึงแล้ว ครับ โรงเรียนอนุบาลดอยหลวง ปัจจุบันค่อนข้าง สะดวกสบาย กว่าสมัยครูจูหลิง ยังเด็กๆ ครับ เนื่องจากหลายหน่วยงาน ได้เข้ามาให้การดูแล และที่นี่ ยังมีหอศิลป์ ซึ่งสร้างไว้เป็นที่ระลึก ถึงคุณครูผู้เสียสละ อย่างครูจูหลิง ปงกันมูล



รูปที่ถ่ายไว้เป็นที่ระลึกหน้าหอศิลป์ นั่นคือ คุณพ่อ คุณแม่ของ ครูจูหลิง ปงกันมูล ครับ

ทางทีมนักปั่นบางส่วนนอนพักที่โรงเรียน แต่บางส่วนก็ขอกลับไปก่อน เพื่อปั่นต่อไปยังเส้นทางของตนเอง ...

ปิดท้ายด้วย การเดินทางกลับ แบบรถหวานเย็น ซึ่งกลุ่มผู้ค้าตลาดจตุจักร2 มีนบุรี ได้ส่งบังกิ๊ฟ ขับรถจาก กทม. เพื่อรัไปบนักปั่นจักรยานกลับ มายังภูมิลำเนา อย่างปลอดภัย โดยสวัสดิภาพ และขอขอบคุณ กลุ่มผู้ค้าตลาดจตุจักร2 มีนบุรี ,คุณสายบัว และผู้สนับสนุนโครการนี้ทุกท่าน แทนนักปั่นทุกคนมา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ